Bedrijfscultuur: 1 mei, dag van de arbeid
Mijn naam is Sander Kamstra, één van de oprichters van Payt. Bij het groeien van een zolderkamer idee tot een serieuze organisatie, loop ik geregeld tegen momenten aan waarvan ik denk dat ze van invloed zijn op onze bedrijfscultuur. Met deze serie blogs wil ik proberen iedere maand een situatie te beschrijven die laat zien wie wij zijn als bedrijf. Ik geef u een inkijkje in het leven bij Payt. Wellicht zijn er artikelen beperkt van toepassing op uw situatie. Maar als het wel gelukt is de geest te prikkelen, ben ik tevreden.
Hebben wij deze dag nog nodig?
Ik heb de geschiedenis over de dag van de arbeid via Wikipedia opgezocht. Er is meer dan honderd jaar gestreden om de maximaal 8-urige werkdagen mogelijk te maken en vormen van andere soorten uitbuiting te bestrijden. Nu is dat al best aardig gelukt, maar de bestaande economische structuren staan onder druk. Er worden steeds meer banen weg geautomatiseerd en het meeste geld zit bij een heel klein clubje mensen. Ik vermoed dat binnen één generatie veel mensen blij mogen zijn met een baantje. Je kunt al lezen over regeringen die het over een basisinkomen hebben, maar waar ligt de macht? Ik twijfel of die bij regeringen zullen liggen. De multinationals bezitten nu al zoveel meer geld dan de landen waar ze gevestigd zijn.
Binnen Payt hebben we al vanaf het begin mede-eigendom gestimuleerd. Zo ben je niet alleen een vervangbare medewerker, want dat zijn we allemaal, maar je bent ook mede-eigenaar van het verhaal en ons DNA. Bij mijn kinderen realiseer ik mij vaak dat ik begeleider en toeschouwer ben van mijn opgroeiende kinderen, maar ons gezamenlijke kind Payt, kunnen we vormgeven zoals wij denken dat het beste is. Dat geeft veel voldoening en maakt ook dat werken minder op werken lijkt.
En dan de werktijden, want daar was 1 mei vooral om te doen. Wij hebben bij Payt ingevoerd dat mensen zelf hun werktijden moeten bepalen. Uiteraard binnen bandbreedtes, want de servicedesk moet natuurlijk wel open zijn binnen het service window. Maar midden op de dag sporten of later beginnen, omdat je nog even iets moet regelen is allemaal mogelijk. Je krijgt vrijheid en daarmee verantwoordelijkheid om zelf je dag in te delen. Hiermee zijn onze werknemers energiek en creatief en het uurtje dat je overdag hebt gemist haal je, bijvoorbeeld, in de avond weer in.
Het tweede is dat de invulling van de werkweek, de vrije dagen en de vakanties door de medewerkers zelf geregeld moeten worden. Daar zetten wij echt geen baas op. En ik moet bekennen dat dit soms fout gegaan is, maar als je kijkt naar het gemak waarmee je dat op kunt lossen ben ik ervan overtuigd dat een baas erop zetten meer kwaad dan goed doet en daarnaast heel veel geld kost.
Missen we nog dingen? Ik denk het wel. We kunnen nog veel meer doen voor het milieu en voor onze medemens. Een voorbeeld waar we net mee gestart zijn is een deel van onze omzet aan “Dokters van de wereld” te schenken. Prachtig om dit te kunnen doen en iets te kunnen bijdragen op maatschappelijk vlak.
Gerelateerde artikelen
10 jaar Payt, wat een mooie reis is het geweest - Herman Hiddema, Developer
Het voelt alsof ik al jaren meeloop - Laura Baakman, Developer
